Δεν είμαι τίποτα άλλο παρά ένας
ταξιδευτής της λήθης
ένας δρομέας με άγνωστο τέρμα
απ’ το ποτέ στο πουθενά και μακριά απ’ το τίποτα
-τη σκοτεινή πλευρά του σκιασμένου φάσματος
και την εκλεκτική χειρουργική επέμβαση ενοχών
ή αισθημάτων που επιπόλαια αγνοούνται.
Αυτό είναι το ποίημα
που δεν θα συμφιλιωθεί ποτέ
με τον ασάλευτο χρόνο
όπως το άλμπουμ με φωτογραφίες
εποχών οριστικά χαμένων
-κάποιες τις έχω από καιρό ξεχάσει
και τις υπόλοιπες
θα τις ξεχάσω σύντομα.
Αυτός είναι ο ήχος
που συνθέτει το ντεκόρ του αμετάκλητου
του απρόσιτου σ’ όλες τις σκέψεις
-μια αποκρυφιστική τελετουργία κατακόμβης
στα δαιδαλώδη μονοπάτια της ανυπαρξίας
όπου φως και μουσική
θα μπορούσαν να είχαν άλλοτε υπάρξει.
Comments 0