Δεν είμαι τίποτα άλλο παρά ένας

ταξιδευτής της λήθης

ένας δρομέας με άγνωστο τέρμα

απ’ το ποτέ στο πουθενά και μακριά απ’ το τίποτα

-τη σκοτεινή πλευρά του σκιασμένου φάσματος

και την εκλεκτική χειρουργική επέμβαση ενοχών

ή αισθημάτων που επιπόλαια αγνοούνται.

Αυτό είναι το ποίημα

που δεν θα συμφιλιωθεί ποτέ

με τον ασάλευτο χρόνο

όπως το άλμπουμ με φωτογραφίες

εποχών οριστικά χαμένων

-κάποιες τις έχω από καιρό ξεχάσει

και τις υπόλοιπες

θα τις ξεχάσω σύντομα.

Αυτός είναι ο ήχος

που συνθέτει το ντεκόρ του αμετάκλητου

του απρόσιτου σ’ όλες τις σκέψεις

-μια αποκρυφιστική τελετουργία κατακόμβης

στα δαιδαλώδη μονοπάτια της ανυπαρξίας

όπου φως και μουσική

θα μπορούσαν να είχαν άλλοτε υπάρξει.

Βασιλική Δραγούνη